3 .Kara Zayna.

 W jednej ręce trzymałam worek na śmieci, a drugą zbierałam porozrzucane papierki, butelki i przeróżne śmieci z podłogi.  Kara Zayna polegała na posprzątaniu mu domu. Zapowiadał się długi męczący dzień. Co prawda mogłam się nie zgodzić, ale postanowiłam mu pomóc. Zawsze była jakaś szansa, by go poznać. Zresztą lubię pomagać, a to, że muszę robić to za karę, której nie powinnam mieć, gdyż  nie zdążyłam mu powiedzieć o moim pojawieniu się na wczorajszej domówce, nie miało znaczenia. Gdy skończyłam czyścić salon, chwyciłam wiaderko, miotłę i worek, i przeszłam z tym wszystkim do kuchni, gdzie był mulat. Siedział wygodnie rozłożony na krześle i jadł śniadanie.

- Skończyłaś już? Możesz zabrać się za łazienkę, zdaje się, że ktoś tam zwymiotował – powiedział, nawet na mnie nie spoglądając. Westchnęłam i odwróciłam się na pięcie, po drodze chwyciłam to samo wiaderko i ruszyłam z nim w stronę łazienki, o której położeniu nie miałam pojęcia. Dom Zayna był większy od pani Rossaline, dlatego było też więcej sprzątania. Otworzyłam pierwsze drzwi i zastałam siłownię. Uch, cofnęłam się z powrotem do kuchni, mulat nie zmienił swojego położenia.

- Gdzie jest ta łazienka? – zapytałam.

- Na dole, pierwsze drzwi po lewej od wejścia i na górze, od razu po prawej stronie – puścił do mnie oczko, a ja według wskazówki ruszyłam do toalety.

Gdy skończyłam sprzątać na dworze, niebo było już granatowe i widniał na nim księżyc wraz z otaczającymi go gwiazdami. Przetarłam ręką czoło i założyłam kosmyk włosów za ucho. Wyprostowałam się, gdyż skończyłam szorować prysznic. Podeszłam do zlewu i dokładnie umyłam dłonie. Spojrzałam w lustro i spuściłam szybko wzrok, gdy zobaczyłam skrzydła. Trzeba stąd iść - pomyślałam i opuściłam łazienkę. Zeszłam po schodach i weszłam do schowka, by odłożyć rzeczy, które z niego wcześniej zabrałam.

Chciałam poinformować Zayna, iż skończyłam i idę do domu, więc ruszyłam do salonu, w którym siedział wraz z kumplem.

- Zrobiłam to, o co mnie prosiłeś, więc idę – oznajmiłam zmartwiona tym, że będę mieć kłopoty u starszej kobiety. Moje słowa spowodowały, że oby dwaj się obrócili i zmierzyli mnie wzrokiem. Zrobiło mi się duszno, gdy ujrzałam tego samego chłopaka co mi wczoraj ubliżał. W moich myślach pojawiła się ta niechciana sytuacja i za wszelką cenę dręczyła mnie jeszcze bardziej.

- O, to jest ta laska, o której ci mówiłem! To ona wczoraj zaryczana uciekła – jego chłodny głos odbił się echem w mojej głowie. Wstydziłam się i mimowolnie spuściłam wzrok na dół na swoje nogi.

Zażenowanie - to czułam. Chciałam uciec, ale udowodniłabym, że jestem tchórzem, którym po części byłam. Każdy, nie ważne czy człowiek lub anioł, ma swoje granice i słabości.

Ja bałam się ludzi.

Usłyszałam jak Zayn podnosi się z kanapy i idzie w moją stronę. Podszedł do mnie i chwycił mnie za ramię. Wyprowadził mnie z salonu aż na korytarz i mocno przycisnął do ściany. Cichy pisk wydobył się z moich ust. Bałam się go. Byłam  wręcz przerażona, moje serce nie nadążało z biciem, czułam jakby miało się przesilić. Świeży oddech chłopaka łaskotał moją szyję do tego stopnia, że musiałam się podrapać.

- No, no… Widzę, że lubisz kłopoty, kłamiesz mnie – zaczął chłodno, zamrugałam kilka razy, by łzy nie wyleciały z moich oczu, co byłoby totalnym upokorzeniem. – Jesteś odważna, Mary – zrobił pauzę. Mówił głośno i wyraźnie, wywołując na moich plecach co rusz jeszcze więcej ciarek. – Ale jesteś słaba, za słaba, założę się, że boisz się własnego cienia. Budzisz się w nocy z krzykiem z powodu głupiego, pieprzonego koszmaru, ale od dzisiaj nawet nie zaśniesz – przyłożył swoje wargi do mojego ucha, a ja nie wytrzymałam, zamknęłam oczy. Sprawiało mu to przyjemność, poniżanie, strach w oczach ofiary. Dopiero teraz zdałam sobie sprawę, że nie znam maski Zayna Malika, ale muszę go złamać bo... Bo inaczej po śmierci nie trafi do nieba, ale do piekła. Przygryzł płatek mojego ucha z taką zachłannością, jakby miał je przegryźć. Po tej jakże najdłuższej chwili mojego życia odsunął się ode mnie, a ja upadłam. Wskazał palcem w stronę drzwi i powiedział coś w stylu, że na mnie już pora. Nie liczyłam na żadne podziękowanie z jego strony za wysprzątanie domu, ale to jak się zachował, było podłe. Wyrzucił mnie. Jego postępowanie było dla mnie zagadką, wściekł się na to, że nie miałam szansy wypowiedzenia na temat tego czy byłam na imprezie.

(..)

Pani Rossaline jak się okazało została poinformowana przez mulata o tym, że zagoszczę u niego trochę dłużej. Ucieszyła się z tego powodu. Uznała, iż taka miła osoba jak ja może go zmienić, ale ja w ogóle nie czułam jej słów. Obydwaj różniliśmy się od siebie jak ogień i woda, co było wręcz irytujące, ale bardzo fascynujące. Przygotowałam starszej pani kolację i poszłam nalać jej wody do wanny. Usiadłam na jej brzeg, zatknęłam kurek i puściłam gorącą wodę. Rozejrzałam się dookoła i gdy na drugim końcu łazienki zobaczyłam płyn, podeszłam po niego. Malinowy z dodatkiem cytryny, zastanawiające. Nalałam go do wody, która zapełniła już połowę wanny i tak powstała pijana, duża ilość pijany.

Siedziałam w ciszy więc, gdy tylko rozległo się głośne pukanie do drzwi moje serce wręcz wyskoczyło z piersi. Podniosłam się i uchyliłam drzwi, na całe szczęście była to pani Ros.

- Przepraszam Mary, jestem zmęczona. Mogę wejść? – zapytała lekko zaspana. Jej worki pod oczami mówiły same za siebie, iż jej organizm domaga się snu. Wytarłam ręce i opuściłam pomieszczenie posyłając kobiecie szczery uśmiech. Zeszłam na dół po schodach do kuchni. Talerze były ułożone w zlewie, więc postanowiłam je umyć, zresztą taka była też moja praca. Odłożyłam naczynie na suszarkę, by trochę obeschło, a sama ścierką starłam okruszki ze stołu, przy którym kobieta jadła. Potem wytarłam talerze i odłożyłam je na miejsce. Nie byłam zmęczona, co było dla mnie dużym zaskoczeniem, gdyż cały dzień spędziłam na nogach, sprzątając u Zayna.

Postanowiłam jednak, że wrócę do swojego pokoju. Wdrapałam się na górę, światło w łazience się jeszcze paliło. W mojej głowie pojawiły się obawy czy kobieta tam nie zasnęła. Jej zaspanie było bardzo specyficzne, a świadomość, iż nie znałam jej zbyt długo powodowała ciarki na moich plecach.

- Pani Ros, wszystko w porządku? – zapytałam, by uspokoić swoje sumienie, ale gdy odpowiedziała twierdząco ruszyłam przed siebie. Pokój nie był duży, wręcz idealny do mnie. Wielkie łóżko stało na środku pomieszczenia, po jego prawej stronie znajdowała się komoda, a naprzeciw niej wielkie okno i parapet do siedzenia obszyty białym materiałem, który współgrał z liliowym kolorem tego pokoju.

Perfekcji temu pomieszczenia nadały wzorki kwiatów i lustro powieszone naprzeciw łóżka. Nie powiem bym była z niego bardzo zadowolona, ale uspokoiłam się w myślach, iż starsza kobieta rzadko tu zagląda. Przebrałam się w białą bluzkę i szare dresy. Jako, że nie chciałam spać, usiadłam na parapet. Okno, w którym siedziałam było naprzeciwko Zayna, gdzie znajdowała się jego sypialnia. Widziałam cień jego sylwetki przemieszczającej się po sypialni. Nagle światło zgasło, a on ponowił mój czyn. Usiadł na parapet i patrzył w gwiazdy.  Nawet z tak daleka mogłam zauważyć jego perfekcyjną fryzurę i twarz. Wyglądał jakby o czymś zawzięcie myślał co nie było dla mnie szokiem. Wiedziałam, że jest osobą mądrą i dużo czasu poświęca na zastanawianiu się, co będzie jutro lub po prostu myślami błądził o swojej mamie.

Wydawał się tajemniczy, co powodowało, że w pewien sposób się go bałam. Czuję się spokojniejsza, gdy go widzę, wtedy nie pojawia się we mnie obawa, że przyszłam tu na darmo. Powoli opierałam głowę o plastikowe obramowanie szyby, gdy coś runęło na ziemie z taką siłą, że podskoczyłam. Poderwałam się i wychyliłam głowę bardziej, by móc zobaczyć co się stało. Mój sąsiad też był zainteresowany wydarzeniem, gdyż zrobił to samo co ja, ale z tej wysokości nie dane było mi nic zobaczyć, zerwałam się na równe nogi i ruszyłam pędem na zewnątrz.

Trząsnęłam drzwiami tak głośno, że połowa miasta się obudziła. Podeszłam do tego miejsca i zobaczyłam dziurę - dość głęboką, w której było coś wyryte. Był to znak, ale nie należał on do aniołów, a skoro nie do nas, to tylko do jednej osoby; Serbradesa, w piśmie opisanego jako diabła.

Nerwowo przygryzłam wargę, odwracając się w tył. Nie minęła chwila, a zza dębowych drzwi wyłonił się Malik. Spanikowana podniosłam dłoń i z całej siły ścisnęłam ją w piąstkę. Czas na chwilę się zatrzymał, a ja mogłam ze spokojem pomyśleć.

Użyłam swojej mocy, by jakoś zlikwidować ten znak, ale gdy ona nie poskutkowała, po prostu wyryłam inny znak tuż obok, by archeologowie nic nie rozpoznali i by nie narodziła się z tego nowa bestselerowa historia.

                                                  

Autorka : Cześć, kochani ! Dodaje szybciej niż przewidywałam. Mam nadzieję, że wam się podoba .Zostawiajcie komentarze, to mnie zmotywuje by szybciej dodawać. ILY !